کد مطلب:46536 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » قرآن

2- آيا علم از خود انسان استخراج مي شود يا براي آن از قرآن آيه آمده است ؟

دوست عزيز ! همانطور كه ميدانيد انسان از دو بعد جسماني يا مادي و روحاني يا مجرد تشكيل شده است و در سؤال گذشته عرض شد كه ماهيت علم ماهيت ير مادي و مجرد است از طرف ديگر آيات و روايات همچنين گفته هاي متفكران و دانشمندان اين مطلب را ثبات مي كند كه انسانها به بعضي از علوم و دانشها بدون آنكه از كسي بياموزند آگاهي دارند مثل اين موارد : كل از جزء خودش بزرگتر است ( كل ساعت از عقربه ساعت بزرگتر است ) تناقض اتفاق نمي افتد و … و يا اينكه عادلانه رفتار كردن خوب است و ظلم رفتار بدي است و مهمتر از همه علم و شناخت دروني انسان نسبت به خداوند اينكه همه انسانها در درون خود خداوند را مي شناسد و به سوي او گرايش دارند اين علم و شناخت از درون انسان مي جوشد و در واقع اين علم و آگاهي خاصيت بعد ملكوتي و روحاني يا مجرد انسان است و از آن نشأت مي گيرد .
قرآن كريم از علم و شناخت و آگاهي انسان نسبت به خداوند ار ابتدا خلقت همراه انسان بوده به فطرت ياد كرده و مي فرمايد :
فا قم وجهك للدين حنيفا فطره الله التي فطر الناس عليها لا تبديل لخلق الله ذالك الدين القيم ولكن اكثرالناس لا يعلمون
يعني: به سوي دين حنيف ( آئين توحيد ) استوار باش و در راستاي فطرت الهي كه خداوند انسانها را بر اساس آن آفريده است گام بردار آفرينش خدا جايگزين ندارد (اين آئين پاسخگوئي نيازهاي اصلي بشر است ) ولي اكثر مردم نمي دانند .
در آيات ديگري نيز به اين مسأله اشاره شده است مثلاً در آيه اي ديگر چنين آمده است : فالهما فجورها و تقويها
يعني راه اصلاح و رشد و همچنين راه راه نادرست به او الهام شده است و او مي داند كه چه راهي درست و چه راهي انحرافي است و
اما دانستن تنها براي هدايت انسان كافي نيست بلكه بايد اين آگاهي به وسيله تعليماتي پرورش داده شده و شكوفا شود تا باعث رشد و سعادت انسان گردد . و غير از اين مسئله بعد جسماني و غريزي و تمايلات نفساني به كمك وسوسه هاي شيطان انسان را به سوي پليديها و سقوط از مقام انسانيت هدايت مي كند در اين ميان قرآن كريم كه كتاب خوشبختي و سعادت انسانها است براي هدايت انسان و كمك به انتخاب درست او براي رسيدن انسان به رشد و كمال شايسته اش به پيامبر گرامي اسلام ( ص )نازل شده تا انسانها در راه پر پيچ و خم صلاح وفساد راهنما باشد .
منابع و مأخذ
1- قرآن كريم ، مباركه روم ، آيه 30
2- قرآن كريم ، مباركه شمس آيه 8